بی خیالی مردم نسبت به کرونا

با وجود این که برخی گمان می کنند دوره کرونا به سر آمده است و نمی دانیم اصلا این باور از کجا می آید هر روز شاهد قربانیانی از این ویروس هستیم. امیکرون هر روز قربانیان بیشتری می گیرد. قربانی هایی که خیلی هایشان پدر و مادر بزرگتر یک خانواده هستند و با رفتنشان بنیان خانواده به هم می ریزد. خیلی هایشان خواهر و برادر و همسر و همدمی هستند و رفتنشان غمی به همه خواهد داد. و چه کودکانی را که در این دوره از دست ندادیم. و هم چنان دارد پیش روی می کند. و ما نیز بی خیال از خطر ویروس و با بی خیالی بدون ماسک و حتی رعایت کوچک ترین پروتکل بهداشتی در خیابان ها پرسه می زنیم. دیگر خبری از ان ترس نیست و خیلی ها بی اعتنا هستند و برایشان ترسی ندارد که مبتلا شوند و فکر می کنند اصلا درگیر نخواهند شد. ماسک سه بعدی با فیلتر قوی اش که این قدر پر طرفدار بود کم کم جایش را کم کم به ماسکهای نازک تر و در نهایت بی ماسکی داده است. و خانواده ها مانند پیش از کرونا به سفر می روند و کودکانشان را به شهر های بازی می فرستند.

حتی باشگاه های ورزشی مانند گذشته کارشان را ادامه می دهند و همه چیز خیلی عادی در جریان است. گویی ما دیگر برایمان مهم نیست که کسی که امروز در کنارمان است فردا نباشد. و نمی دانم چه شده است که آمار قربانیان کرونا دیگر برایمان ترسی ندارد. چطور می شود که این قدر بی خیال بود به این واقعه تلخی که پیرامون ما اتفاق می افتد. روزی از مرگ حتی یک نفر اشک در چشمانمان بود و حالا بی خیال از کنار همه چیز می گذریم. و شاید این بی خیالی در آینده جزئی از اخلاقمان شود. و خدا نکند که این قدر سرد و بی روح شویم.